Drodzy Członkowie Apostolstwa Modlitwy!

W nadchodzących miesiącach, w ramach pogłębienia duchowości Serca Bożego na łamach naszego miesięcznika „Posłaniec Serca Jezusowego” spróbujemy się zmierzyć z tematem, który już naznaczył, i nadal może użytecznie naznaczać duchowość Serca Bożego na całej drodze jej rozwoju, tj. z wynagradzaniem.

Akt przyjęcia chrztu przez Mieszka I, jego dwór i wojów to pierwszy krok na drodze do chrystianizacji podległego mu ludu, od czego nie mogło być już odwrotu. Była to droga wyboista, z niezliczonymi przeszkodami – proces wszczepiania naszych przodków do wspólnoty Kościoła powszechnego rozłożony na dziesięciolecia, a nawet dłużej.

Kilka lat temu miałem osobiste doświadczenie, które uznałem za przejście od wieży Babel do Zesłania Ducha Świętego: Pewnej nocy spacerowałem w Paryżu po Polach Elizejskich z jezuitą z Kanady. Szliśmy, rozmawiając po angielsku, kiedy zbliżył się do mnie trochę podpity stary żebrak, prosząc o pieniądze. Chcąc się go pozbyć, odpowiedziałem mu, że nie rozumiem francuskiego, lecz powiedziałem to po francusku.

Miłujcie waszych nieprzyjaciół; dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą; błogosławcie tym, którzy was przeklinają, i módlcie się za tych, którzy was oczerniają. Łk 6, 27-28

Gleba, woda, góry, wszystko jest wyrazem czułości Boga. Historia przyjaźni z Bogiem ma zawsze miejsce w przestrzeni geograficznej, która staje się znakiem bardzo osobistym, a każdy z nas zachowuje w pamięci miejsca, w których zaznał wiele dobra.