14. Niedziela zwykła
Ewangelia według św. Marka 6, 1-6

Jezus Nazarejczyk wraz z swymi uczniami przybył do miasta, w którym wzrastał. Stąd pochodziła Maryja i Józef, i On też był dobrze znany jego mieszkańcom. Nauczaniem i cudami rozsławił Nazaret, miejscowość, o której mówiono Kwiat Galilei, a której nazwa znaczyła latorośl, pęd, pączek.

Papieska Intencja ewangelizacyjna na lipiec 2018:
Aby kapłani, którzy w trudzie i samotności żyją swoją pracą duszpasterską, czuli się wspomagani i pokrzepiani przez przyjaźń z Panem i braćmi.

W naszym kościółku Serca Jezusowego w Krakowie, przy ul. Kopernika wzięło początek u nas w Polsce Apostolstwo Modlitwy i stąd w zadziwiająco krótkim czasie rozpowszechniło się wśród naszego narodu rozprószonego po całym świecie. Kościółek ten grozi obecnie zawaleniem się, tak, że zburzenie go w niedalekiej przyszłości jest nieuniknionem.

Dopóki żyjemy, stale coś robimy i inni poznają nas po tym, co zdziałaliśmy. Z Księgi Rodzaju dowiadujemy się, że Bóg: ukończył w dniu szóstym swe dzieło, nad którym pracował, odpoczął dnia siódmego po całym swym trudzie, jaki podjął (Rdz 2, 2). W biblijnym opisie stworzenia Bóg wypowiada słowo, ale ono jest wiecznym działaniem; stało się światłością, ziemią, morzem, roślinami, ciałami niebieskimi, ptactwem, zwierzętami, ludźmi. Stworzony świat jest więc urzeczywistnioną Boża myślą, a w nim znajdujemy się my - ludzie - z jakże ogromnym potencjałem twórczym i naszą aktywnością.

Miłość uszczęśliwiająca zjednoczone serca.