Medytacja o Dwóch sztandarach z II tygodnia Ćwiczeń duchownych św. Ignacego ma przygotować rekolektanta do lepszego i bardziej świadomego szukania doskonałości, jakiej Pan od niego oczekuje.

„Skąd u Niego ta mądrość i cuda? Czyż nie jest On synem cieśli? Czy Jego Matce nie jest na imię Mariam, a jego braciom Jakub, Józef, Szymon i Juda? Także Jego siostry czy nie żyją wszystkie u nas? Skądże ma to wszystko?”. I powątpiewali o Nim. (Mt 13, 54-57)

W Adwencie przygotowujemy się do centralnego wydarzenia w historii świata. Jest nim Wcielenie Syna Bożego. Przyjście Chrystusa na ziemię otwiera nowy rozdział w dziejach ludzkości. Nazywamy go »pełnia czasu«. Znaczy to, że Bóg w Jezusie Chrystusie urzeczywistnia wszystkie obietnice, jakie dał ludowi Starego Przymierza.

Wzbudź, prosimy Cię, Panie, potęgę swą i przyjdź – takimi słowami rozpoczyna Kościół liturgiczne obchody Adwentu, który dla wierzących jest czasem przygotowania się nie tylko do najradośniejszych świąt Bożego Narodzenia, ale także początkiem nowego roku liturgicznego.

Powiedziałem poprzednim razem, że poważany w Aleksandrii kapłan imieniem Ariusz w swoich popularnych kazaniach zaczął odmawiać Bóstwa Jezusowi Chrystusowi i że swoje twierdzenia oparł na pozornie bardzo dobrych podstawach filozoficznych i teologicznych. Wyszedł on mianowicie stąd, że ponieważ istnieje tylko jeden jedyny Bóg niewypowiedziany, niezrodzony, nie mający żadnego początku i żadnego złożenia, a zatem niezmienny, nikt inny poza Nim nie może mieć takich właściwości.