Biografia Jana XXIII to przykład, jak dobrze i w zgodzie z Bogiem przejść przez życie. Z tego wzorca może korzystać każdy katolik, bo receptą na świętość tego papieża nie były heroiczne i spektakularne osiągnięcia, a codzienna praca nad sobą.

Chciałabym opowiedzieć o tym, jak wygląda moja przyjaźń z Bogiem, o tym, jak wkracza On w moje codzienne życie, bo Bóg zawsze jest blisko, a ja spotykam Go wszędzie.

Aby stawiać duże kroki, nie powinniśmy tylko działać, ale również marzyć; nie powinniśmy wyłącznie planować, ale także wierzyć. (Anatole France)

Mamy szczęście żyć i mieszkać w mieście, w którym historia cicho, acz nieustannie towarzyszy teraźniejszości. Przebiegamy po ulicach Krakowa, mijamy wspaniałe kościelne budowle, podziwiamy ich bogate i piękne wnętrza, ale czy myślimy o tym, że tymi samymi uliczkami kiedyś przechodzili ludzie, którzy swoim bogobojnym życiem zasłużyli nie tylko na miano błogosławionych czy świętych, ale również na to, aby pamięć o nich przetrwała i żyła także wśród współczesnych pokoleń? Nasuwają się tutaj słowa o. Norberta Golichowskiego, który w 1898 r. przy okazji 400.

Filistyni stoczyli bitwę i zwyciężyli Izraelitów... Klęska to była bardzo wielka. Zginęło trzydzieści tysięcy piechoty izraelskiej. Arka Boża została zabrana, a dwaj synowie Helego, Chofni i Pinchas, polegli. (1 Sm 4, 10-11)