W styczniowym numerze "Posłańca Serca Jezusowego" znajdziecie Państwo wiele interesujących artykułów. Polecamy tekst ks. Jacka Poznańskiego SJ "Odrzucić nieosiągalne ideały?", ks. Waldemara Losa SJ" MAGIS 2016", Łukasza Burkiewicza "Kościół w Islandii", Filipa Musiała "Zniszczyć stary świat".

Dziwnie to brzmi: jezuici-pustelnicy. Mieszkańcy jaskiń i grot. Niczym starożytni anachoreci egipskiej Sketis i Pustyni Nitryjskiej, a później eremici Palestyny i Gazy. Chrześcijanie, inspirowani Ewangelią, zapragnęli żyć ascezą gdzieś w połowie III w. Szukając Boga, zaczęli wycofywać się na miejsca pustynne, by ukryć się na peryferiach ludzkich siedlisk, w chatach, dołach, pustych grobach, ruinach czy pieczarach.

Kanonizacja Klaudiusza Colombiere, jezuity, powiernika św. Małgorzaty Marii Alacoque, apostoła nabożeństwa do Serca Jezusa, w 1992 r. ożywiła zainteresowanie tym nabożeństwem.

W świetle naszej biblijnej refleksji dotyczącej prawdziwego charakteru rzeczywistości Serca Jezusa spróbujmy teraz ponownie przyjrzeć się kluczowym kwestiom, które określają naturę tradycyjnego nabożeństwa do Najświętszego Serca. Chodzi o praktyki i akty poświęcenia, zadośćuczynienia i pocieszenia.

Jubileusz Miłosierdzia zacznie się 8 grudnia 2015 r. w uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, a zakończy w uroczystość Chrystusa Króla w roku przyszłym. Dla papieża Franciszka prawda o Bożym miłosierdziu jest ważna, widać to od początku jego pontyfikatu.