Nain, po hebrajsku Nâʿîm, znaczy miłe, urocze. To mała miejscowość w Galilei rozłożona malowniczo (stąd pewnie nazwa) na zboczu góry Giwat ha-More (515 m n.p.m.).

W Katechizmie Kościoła Katolickiego (nr 1865) czytamy: „Grzech powoduje  skłonność do grzechu, rodzi wadę wskutek powtarzania tych samych czynów. Wynikają z tego niewłaściwe skłonności, które zaciemniają sumienie i zniekształcają kontrolę oceny dobra i zła”. Tekst ten sugeruje istnienie różnicy między grzechem i wadą, a równocześnie ich pokrewieństwo. Zarówno grzech, jak i wada mają wydźwięk negatywny. Są odstępstwem od jakiejś normy, bądź ustanowionej przez kogoś, bądź wynikającej z natury.

Ewangelia tej niedzieli (26 lipca 2020 roku, por. Mt 13, 44-52) odpowiada ostatnim wersetom rozdziału, który Mateusz poświęca przypowieściom o królestwie niebieskim. Fragment ten obejmuje trzy przypowieści ledwie zarysowane i bardzo krótkie: o skarbie ukrytym w roli, o cennej perle i o sieci zarzuconej w morze.

W dzisiejszej Ewangelii (Mt 13, 24-43) ponownie spotykamy Jezusa, zamierzającego mówić do tłumów w przypowieściach o królestwie Niebieskim. Zatrzymam się na pierwszej, o kąkolu, przez którą Jezus pozwala nam poznać cierpliwość Boga, otwierając nasze serca na nadzieję.

15. Niedziela zwykła;
Ewangelia według św. Mateusza 13, 1-23

Rozdział 13. Ewangelii św. Mateusza zawiera osiem przypowieści Jezusa: cztery dla tłumów (o siewcy, chwaście, ziarnie gorczycy i o zaczynie) i cztery dla węższego grona uczniów (o skarbie, perle, sieci i uczonym w Piśmie).