2 lutego - 2008 ŚWIĘTO OFIAROWNIA PAŃSKIEGO
Do swojej świątyni przybędzie Pan, którego wy oczekujecie

I czytanie (Ml 3, 1-4): Po powrocie z niewoli babilońskiej naród nie odzyskał dawnej suwerenności. Jedyną ostoją i nadzieją stała się odbudowana świątynia. Za czasów proroka Malachiasza zarówno kult, jak i stosunki społeczne i moralne były w opłakanym stanie. Dlatego prorok nawołuje do nawrócenia tak kapłanów, jak i cały lud. Ludzie narzekają i podnoszą zarzuty: "Nie warto być wiernym Bogu; czyż jest On Bogiem sprawiedliwym, skoro dopuszcza, że złym powodzi się dobrze? (por. Ml 2, 17)". W odpowiedzi prorok zapowiada przyjście na sąd samego Boga. Na sądzie ostoją się tylko sprawiedliwi. Przedtem jednak świątynia zostanie oczyszczona, a kapłaństwo uzdrowione. Zanim przyjdzie Pan, przyjdzie anioł, Boży wysłannik, który przygotuje Mu drogę.Był nim Jan Chrzciciel. Po nim nadejdzie ktoś większy: Pan - Anioł Przymierza, czyli Mesjasz, tzn. Chrystus. Jego pierwsze - nagłe - pojawienie się w świątyni miało miejsce wtedy, gdy Jego rodzice wnosili Go do świątyni - jako Dzieciątko Jezus. Jego przyjście na sąd ostateczny jeszcze nie nastąpiło - oczyszczanie srebra i złota to sąd ostateczny. Gdy prorok mówi: przybędzie i nadejdzie, ukaże się i objawi - to zapowiada pierwsze i drugie przyjście Chrystusa. Na drugie czekamy, pierwsze już się dokonało; opowiada o nim Ewangelia.

2 grudnia 2007 - I NIEDZIELA ADWENTU
Powszechny pokój

I czytanie (Iz 2, 1-5): Proroctwo to pochodzi z okresu klęsk i nieszczęść, jakie spadały na królestwa Judy i Izraela. Zagrożone były wówczas Góra Syjon i świątynia - święte miejsca obecności Boga. Właśnie tam Izajasz zobaczył Króla, Pana Zastępów, na wysokim tronie. Prorok widzi również, jak do tej góry i do tej świątyni w czasach mesjańskich płyną wszystkie narody, aby usłyszeć Jego słowo, przyjąć Jego Prawo, uczyć się Jegodróg. On będzie rozjemcą pomiędzy ludami, zaprowadzi powszechny pokój. Wtedy miecze przekują na lemiesze, a włócznie na sierpy. Wszystkich ogarnie światłość Pana. Tak będzie wyglądało ostateczne przyjście Chrystusa na końcu świata.

1 listopada 2007 - WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH
Świętymi bądźcie, jak Ja jestem Święty

Ewangelia (Mt 5, 1-12a): Rzesza świętych w niebie, którym dziś oddajemy hołd, to ci, którzy na ziemi żyli duchem Ośmiu Błogosławieństw i upodobnili się do ubogiego, cichego, czystego i miłosiernego Jezusa. Chcesz być z nimi w niebie? Zachowuj Boże przykazania. Pragniesz już tu, na ziemi, być świętym? Żyj Błogosławieństwami, które Jezus ogłosił na Górze. On sam przestrzegał Bożych przykazań i żył duchem Ośmiu Błogosławieństw. Dlatego jest ubogi w duchu, cichy, czystego serca, pragnący sprawiedliwości, miłosierny, wprowadzający pokój i prześladowany. Ubodzy, czyści, cisi, prześladowani, wprowadzający pokój i miłosierni nie tylko mają zapewnione zbawienie, ale już są szczęśliwi, czyli błogosławieni.

2 września 2007 - XXII NIEDZIELA ZWYKŁA
O ile wielki jesteś, o tyle się uniżaj

I czytanie (Syr 3, 17-18. 20. 28-29): Pokora wynika ze świadomości, że wielka jest potęga Pana; tylko Bóg jest wielki, potężny i wszechmocny, toteż o ile wielki jesteś, o tyle się uniżaj. Człowiek zdany jest na miłosierdzie i miłość Boga, zawsze może na Niego liczyć i całkowicie Mu zaufać. A zatem być pokornym to żyć w prawdzie. Ostatecznie pokora to sprawa miłości, swoje źródło ma w sercu; jest wyrazem prawdziwej mądrości ipragnieniem mędrca.

1 lipca 2007 - XIII NIEDZIELA ZWYKŁA
Ku wolności wyswobodzeni

I czytanie (1 Krl 19, 16. 19-21): Eliasz przekazuje Elizeuszowi swoją misję proroka. Elizeusz zrozumiał, co oznaczał gest narzucenia płaszcza. Chętnie pozwolił, by ogarnął go Duch Boży. Jego pożegnanie z rodziną było natychmiastowe i ostateczne. Parę wołów złożył na ofiarę, a na jarzmie ugotował ich mięso, na ucztę pożegnalną. Kogo Bóg powołuje do szczególnych zadań, ten musi wyrzec się samego siebie i opuścić wszystko, aby stać się wolnym, do dyspozycji Boga. Służba ta jest wymagająca, bo chodzi w niej o zbawienie lub potępienie wielu i o chwałę Boga.