Miłość Boga Ojca wypowiedziana najpełniej w Sercu Jezusa doznała wzgardy od człowieka. Ukrzyżowano Króla chwały, odrzucając miłość, którą przyniósł na ziemię... Jak wielu zatwardziło serce na tę miłość – cichą, pokorną, dającą się bez granic, nie rozpoznając Boga w Jezusie z Nazaretu. Ta miłość wciąż jest odrzucana, niekochana... Jest nierozpoznana... Ślepota grzechu czyni nieczułymi i zamkniętymi na nią.

Homo viator – człowiek w drodze (łac. via – droga), wędrujący. Na różne sposoby może się dokonywać to mniej lub bardziej dobrowolne opuszczanie „domu” i ruch, którego celem jest jakieś odmienne „miejsce”. Miejsce materialne, ale też duchowe.

Wakacje… Czas z utęsknieniem zwykle wyczekiwany przez rzesze dzieciaków, nastolatków i studentów, którym się marzy ucieczka od szkolnego rygoru w beztroski czas leniuchowania, wypraw krajoznawczych z rówieśnikami lub rodzicami, spotkań z przyjaciółmi nie tylko na portalach społecznościowych, ale także na łonie natury.

Obecne prześladowania chrześcijan na terenach Syrii i tzw. państwa islamskiego (czyli w północnej części Iraku) w jakiś przedziwny sposób nawiązują do pierwszych prześladowań, których doświadczyło niegdyś chrześcijaństwo wschodnie.

W drugą niedzielę Adwentu, 7 grudnia br., obchodzimy XV Dzień Modlitw za Kościół na Wschodzie. W czasach sowieckich zepchnięty do współczesnych „katakumb”, w ostatnich latach – mimo utrzymującej się nadal niechęci ze strony władz – odważnie szuka i odnajduje swoje miejsce w posttotalitarnej rzeczywistości, przeżywając duchowe odrodzenie.